"Najlepiej dla wszystkich" Petra Soukupová, Wydawnictwo Afera.

Petra Soukupová jest nazywana czeską specjalistką od dużych i małych rodzinnych dramatów. To twierdzenie jest jak najbardziej trafne. Wydawać by się mogło, że rodzina to temat literacko wyczerpany, mało odkrywczy, ale jeśli pisze się o więzach rodzinnych w takim stylu jak Petra Soukupová to mamy tu do czynienia z zupełnie nową i utrzymaną na najwyższym poziomie jakością. Tę książkę czyta się świetnie od pierwszej do ostatniej strony, po prostu nie można się od niej oderwać. W niczym nie przeszkadza brak tradycyjnych dialogów, ani zdania wielokrotnie złożone, które wręcz idealnie oddają emocje i psychiczne nastroje bohaterów. Powieść jest moim zdaniem napisana po mistrzowsku.

W książce spotykają się trzy pokolenia, babka, córka i wnuk. Victor coraz częściej ładuje się w tarapaty w szkole i poza nią. Jego matka, aktorka, która samotnie wychowuje dziesięciolatka czuje, że sobie nie radzi. Niespodziewanie dostaje główną rolę w serialu, który może być przełomem w jej karierze. Jednak to przedsięwzięcie wymaga długiej intensywnej pracy poza domem, więc Hanka z ulgą przyjmuje propozycję niedawno owdowiałej matki, która chce zabrać wnuka do siebie. Wygląda na to, że to wyjście z całej sytuacji jest najlepsze dla wszystkich... Jak łatwo się domyśleć, Victor buntuje się przeciw całej sytuacji, Hanka od początku nie jest z nim, ani z matką szczera, a Eva nie spodziewa się, że dogadanie się z wnukiem będzie takie trudne.

Petra Soukupová naprawdę potrafi pisać o emocjach, nie ma znaczenia czy opisuje rzeczywistość z punktu widzenia dziesięciolatka, wdowy czy czerpiącej z życia garściami młodej kobiety. W każdym momencie czuć prawdę i autentyzm sytuacji. Pisarka jest genialną obserwatorką relacji międzyludzkich i potrafi o nich opowiadać w niezwykle zajmujący sposób. Umiejętnie buduje napięcie, które od połowy książki zaczyna wyraźnie gęstnieć.  

Co tu dużo mówić, to genialna powieść obyczajowa, która czyta się niemal sama. Kiedy trzymam w ręku takie książki, określenie "literatura piękna" nabiera dosłownego znaczenia.