"Białe płatki, złoty środek. Historie rodzinne" Paweł Piotr Reszka, Wydawnictwo Agora.

Jeśli macie ochotę przeczytać coś z działu non-fiction to bardzo polecam najnowszy zbiór reportaży Pawła Piotra Reszki. Czytałam go jakiś czas temu, a niektóre z opisanych historii wciąż "we mnie siedzą" i nie dają o sobie zapomnieć. Autor wybitnych "Płuczek" po raz kolejny udowadnia, że potrafi w niezwykle oszczędnym, a tym samym poruszającym stylu, opowiadać o zdarzeniach, które nigdy nie powinny się wydarzyć, o sprawach, które szokują, bulwersują i przerażają. Niemal każdy reportaż chwyta za gardło, wywołuje niedowierzanie, złość i smutek oraz budzi wewnętrzny sprzeciw i niezgodę na to, co spotkało ich bohaterów. I najgorsza w tym wszystkim jest myśl, że to są historie rodzinne, które być może dzieją się za ścianą naszego bloku lub gdzieś niedaleko nas. Ta książka jest świetną lekcją pokory, a jednocześnie uczy wrażliwości i uważności na drugiego człowieka, może też podejrzliwości, ale to dobrze, bo wszystko lepsze niż znieczulica i obojętność.

Historie rodzinne, które zostały opisane w tym zbiorze reportaży głęboko mną wstrząsnęły. Dotarło do mnie jak bardzo jestem uprzywilejowana i jak skrajnie różni się mój świat od tego, który przedstawiono w książce. Ten świat mnie szokował niemal na każdym kroku... Historia chorej dziewczynki, którą rodzice zagłodzili na śmierć lub kobiety, która latami znosiła przemoc domową, a o której wiedziała cała wieś, a jednak nikt w porę nie zareagował i doszło do tragedii lub historia nastolatka, który się powiesił, bo nieustannie chodził głodny i nikt się nim nie zajmował. Czytałam je wszystkie, a na usta cisnęły mi się same przekleństwa i myśl, że to nigdy nie powinno się zdarzyć, że zawiódł system, państwo i my jako społeczeństwo. Jeszcze bardziej przeraził mnie brak skruchy i autorefleksji u sprawców, ale także postronnych osób, które mogły zmienić bieg wydarzeń. Jest tu na szczęście też kilka pozytywnych historii, takich, które dają nadzieję i pokazują jasne oblicze ludzkiej natury.

Niemniej, książka jest wstrząsająca, ale bardzo potrzebna, zdecydowanie polecam!